Pierwsza moja recenzja na tym blogu, oraz pierwsza poważna relacja. Nie będzie ona schematyczna, tylko napisana od początku do końca według mnie.
Na pierwszy raz wybrałam film, którego forma ujęła mnie tak mocno za serce fanatyka kina i mój gust. Z czystym sumieniem mogę napisać, że w życiu nie widzieliście takiego filmu.
,,Oscarowa pozycja”
Oscary nie są wyznacznikiem dobrego filmu – moja idea. Jednak czy nie przez tą pozycje, film staje się bardziej rozpoznawalny i doceniany? Tak, ale nadal nie jest to kompas prowadzący do kinowego dzieła. Jednak zacznę ten temat bo Oscar dla filmu to jak pochwała.
Birdman był nominowany w 9 kategoriach, z czego otrzymał cztery.
FILM
"Birdman"
REŻYSER
Alejandro González Iñárritu - "Birdman"
SCENARIUSZ ORYGINALNY
Alejandro González Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris, Armando Bo -"Birdman"
ZDJĘCIA
"Birdman"
,,Typowo, czyli poznajmy obsadę”
Michael Keaton – Riggan Thomson (nasz Birdman)
Emma Stone – Sam Thomson (cudowna kreacja zbuntowanej nastolatki)
Edward Norton – Mike Shiner (jest na co popatrzeć)
Naomi Watts – Lesley
Zach Galifianakis – Jake
Bez zbędnego komentarza, cóż byłby to za film z tak dobrymi recenzjami z źle wykreowanymi postaciami.
,,Od ogółu do szczegółu”
Wkraczamy w szczegóły recenzji, jednak po przystawce o Oscarach, przybliżmy sobie fabułe.
Aktor, który grał kiedyś super bohatera, próbuje wystawić swoją sztukę. Chce pokazać, że nie jest jedynie latającym w rajtuzach bohaterem tylko aktorem z wrażliwością i talentem.
Zanim dojdzie do premiery sztuki, aktor przejdzie po wielu wybojach.
Porównywanie się z aktorem o większych sukcesach niż on.
Złe relacje z córką.
Czy on tak naprawdę chcę wystawić t sztuki po to by skąpać się znów w świetle reflektorów, fleszy i przede wszystkim uwielbienia?
Powiem jedno- dużo się dzieje. Jednak tak dobry reżyser potrafił wszystko złożyć w dobrą całość.
,,Tato. Robisz to, bo podobnie jak my, srasz po nogach ze strachu, że jesteś nikim”- Sam Thomson
,,Bohater”
Film jest istnym wkręceniem się w psychikę głównego bohatera, która (jak na artystę przystało) jest gonitwą myśli, pomysłów, ,,rozdwojenia jaźni” oraz upadków i wzlotów. Przez to film czasem staje się brutalną prawdą, a po chwili groteską i fantazją (co mnie w filmach kręci!) Odniosę się co do ,,rozdwojenia jaźni”. W filmie bohater zmaga się z Birdmanem, który popycha go w życie polane sławą i uwielbieniem. Słyszymy drugi głos przez cały film oraz widzimy walkę Rigganem z samym sobą, wraz z nim gubimy się i odnajdujemy w korytarzach pułapek jego psychiki i ideologii.
I co najważniejsze. Nie znienawidziłam głównego bohatera, kocham tą jego pokręconą psychikę.
,,Marzyłam o tym napisać”
To co dodaje Birdmanowi tej charakterystycznej pikanterii to muzyka, a właściwie muzyka złożona z samej perkusji. Buduje napięcie, nie jest jednolita, daje tego kopa, bo to nie film słodziutki i melancholijny tylko kawał dobrych żartów podanych z wulgaryzmami. Ostre kino!
https://www.youtube.com/watch?v=LK8cwoj13Pk
,,Niekończące się ujęcie”
Mit, że film został nakręcony tylko w trzech ujęciach daje tylko pochwałę montażyście i reżyserowi. Oczywiście jest złudne wrażenie, że kamera właściwie się nie wyłącza, jednak cięcia były, ale było ich mało, a montaż nie trwał nawet miesiąca.
Jesteśmy ciągnięci za Keatonem. Pokazanie swobodnego poruszania w wąskich korytarzach za kulisami broadwayowskiej sceny z perkusją w tle, wędrówka po ulicy, czy próba spektaklu na scenie. Nie często zobaczymy takie ujęcia. Było to wyzwanie dla aktorów filmowych. Wcielić się w rolę na dłuższy czas, dobrze zapamiętać tekst, zapamiętać gdzie się ustawić, wypełnić życzenia reżysera. Aczkolwiek codzienność dla teatru.
Dzieło.
Recenzja powinna być obiektywna… nie chcę żyć w tym co się „powinno”, więc piszę bez schematów, na własną rękę i zalecam oglądać wszystko, a potem wyrabiać sobie opinie i może wrócić do mojej, by przekonać się, że każdy film będzie miał tyle samo wad i zalet co ludzi, których go obejrzało?
Miłego tygodnia!
Cluttermind
