Walentynki to ekshibicjonistyczny sposób okazywania miłości przez ludzi kochających się mocno, średnio, słabo lub wcale. W dodatku kolejny (po halloween) przejaw amerykanizacji naszych świąt. Tym razem przejęta została Noc Kupały (21-22 czerwca) na rzecz zachodniego i bardziej popularnego święta obchodzonego właśnie 14 lutego w imieniny Walentego który w tamtych stronach widziany jest jako patron zakochanych.
No niestety w naszej tradycji św. Walenty jest patronem osób niesprawnych psychicznie (co właściwie pokrywa się ze słowem ,,zakochanych") i często na tym gruncie szydzi się z tego święta. Śmiać się można również z oprawy, która zawsze przerysowana i przesłodzona bije nas w oczy jeszcze na długo przed właściwym świętem. Trochę jak z Bożym Narodzeniem- uderza nas w twarz już 2 miesiące wcześniej.
Mówiąc o tradycji warto by wspomnieć o genezie tegoż ,,święta". Otóż wywodzi się ono ze średniowiecza gdzie w ten jeden dzień szukano wybranki serca chociażby przez losowanie. Coś dziwnie z tym kojarzy mi się tak zwana poczta walentynkowa w szkołach, no ale nieważne. Właściwie fajny byłby taki sposób w czasach obecnych. Prosto, łatwo i przyjemnie. Kolejnie uproszczenie XXI wieku. Chociaż... portale do czatowania z losowymi ludźmi, czy serwisy typu (mocno reklamowany) e-darling z losowym wybieraniem osób, w dodatku o podobnych zainteresowaniach. Czyż współczesność nie jest piękna?
Tak czy inaczej walentynki, walę tynki tudzież walę drinki jest już mocno zakorzenione w umysłach ludzi i jest kolejnym punktem w roku gdzie gospodarka się umacnia za sprawą wpływów do kas sklepowych. Już raczej nie wyplenimy tego ,,święta" więc trzeba się będzie nauczyć z nim żyć. Zresztą... Skoro jest przyjemne i pożyteczne to po co się go pozbywać?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz